Fjármálainnviði má kalla „pípulagnir“ eða „vegakerfi“ markaðanna. Alþjóðagreiðslubankinn (BIS) og Alþjóðlega verðbréfanefndin (IOSCO) hafa skilgreint hugtakið þannig:

„Með fjármálainnviðum er átt við marghliða kerfi sem skilgreindir aðilar eru þátttakendur í og notuð eru til greiðslujöfnunar, uppgjörs eða skráningar greiðslna, verðbréfa-, afleiðu- og/eða annarra fjármálaviðskipta. Settar eru reglur og staðlað verklag sem gildir um alla þátttakendur í hlutaðeigandi innviðum, sameiginlegu tækniumhverfi og viðeigandi sérhæfðri áhættustýringu komið á fót. Fjármálainnviðir veita þátttakendum miðlæga greiðslujöfnunar-, uppgjörs- og skráningarþjónustu (…) sem gerir aukna skilvirkni mögulega og dregur úr kostnaði og áhættu. (…) Fjármálainnviðir geta stuðlað að auknu gagnsæi á ákveðnum mörkuðum. Sumir fjármálainnviðir eru mikilvægir til stuðnings framkvæmdar seðlabanka á peningastefnu og því hlutverki þeirra að stuðla að fjármálastöðugleika."

Kerfislega mikilvægir fjármálainnviðir á hverjum tíma eru einkum greiðslukerfi sem geta hrundið af stað og/eða breitt út kerfislega röskun. Þá má ganga út frá að allar verðbréfamiðstöðvar, verðbréfauppgjörskerfi, miðlægir mótaðilar (e. central counterparties) og viðskiptahýsingar (e. trade repositories) teljist kerfislega mikilvægir innviðir, a.m.k. í heimalögsögu sinni. Reglubundið skal endurmetið hvaða innviðir teljast kerfislega mikilvægir á hverjum tíma).

Fjármálainnviðir geta hvort heldur verið í eigu einkaaðila eða opinberra aðila. Að einhverju marki kunna ólík viðmið að eiga við um ólíkar tegundir innviða. Sem dæmi má nefna að hér á landi eru verðbréfamiðstöðvar starfsleyfis- og eftirlitsskyldir aðilar, þ.a.l. háðar eftirliti Fjármálaeftirlitsins.

Ófullnægjandi öryggi og skilvirkni í rekstri kerfislega mikilvægra fjármálainnviða getur valdið keðjuverkun milli þátttakenda og markaða. Viðhafa ber staðfasta og skörulega áhættustýringu af hálfu kerfisstjóra slíkra innviða, enda geta áföll í eða tengd rekstri þeirra haft veruleg neikvæð áhrif fyrir samfélagið. Í nútímahagkerfum og fjármálamörkuðum þykir því viðeigandi að gera ríkar kröfur til kerfisstjóra kerfislega mikilvægra innviða um fagleg vinnubrögð og rekstrarfyrirkomulag, svo og að fela yfirvöldum að veita slíkum rekstri aðhald; markmiðið að lágmarka mögulega kerfisáhættu.

Stórgreiðslukerfi Seðlabanka Íslands og jöfnunarkerfi Greiðsluveitunnar ehf. eru stærstu og mikilvægustu greiðslukerfin á Íslandi nú, með vísan til veltu og fjármálastöðugleika.

Eina innlenda verðbréfauppgjörskerfið rekur Verðbréfaskráning Íslands hf. Endanlegt uppgjör jöfnunarkerfisins og verðbréfaviðskipta (þ.e. fjárhagsfærslur verðbréfauppgjörskerfisins) á sér stað í stórgreiðslukerfinu.

Kerfislegt mikilvægi einstakra innviða, fyrir íslenskt fjármálakerfi, er einkum ákvarðað út frá neðangreindum viðmiðum (Eigin kerfi/innviðir greiðsluþjónustuveitenda skv. lögum nr. 120/2011 um greiðsluþjónustu („innanhússkerfi“) uppfylla almennt ekki hefðbundin viðmið um kerfislegt mikilvægi):

• Viðskiptamagni.
• Fjölda og stærð/mikilvægi þátttakenda.
• Staðgengimöguleikum.
• Tengslum við aðra fjármálainnviði
• Mikilvægi/snertiflötum við peningastefnu.
• Beinum áhrifum á raunhagkerfið.

Kerfislega mikilvægir fjármálainnviðir njóta almennt viðurkenningar og eru tilkynntir sem slíkir til Eftirlitsstofnunar EFTA (ESA) í samræmi við ákvæði laga nr. 90/1999 um öryggi fyrirmæla í greiðslukerfum og verðbréfauppgjörskerfum (Á vefsíðu Framkvæmdastjórnar ESB er að finna lista yfir alla innviði á Evrópska efnahagssvæðinu sem njóta viðurkenningar samkvæmt Settlement Finality Directive 98/26/EC, en með lögum nr. 90/1999 var sú tilskipun innleidd hér á landi).